۳ باور رایج اشتباه درباره پدر بودن
بسیاری از نگرانی‌ها و وحشت‌ها از باورهای قدیمی نشئت می گیرد که به نقش پدران در زندگی فرزندان نسبت می‌دادند. در سال‌های نه چندان دور مرد در زمان زایمان در اتاق انتظار می ماند و روز بعد هم سر کار می رفت؛ اما پس از آن، دورنمای پدر بودن به سرعت تغییر کرد و در جامعه پیشرفته امرزی پدران کنجکاوند نقش اصلی خود را در مورد بچه‌داری بدانند.
در ادامه تعدادی از متعارف‌ترین باورهای رایج اشتباه درباره پدربودن را آورده‌ایم تا نسبت به آن ها آگاهی پیدا کنید.
اولین باور غلط: فقط مادران باید برای زایمان و درد آن نیرو بگذارند!
اگرچه تمام توجه ها به سمت همسرتان است؛ اما با وجود این، عقاید شما نیز اهمیت دارند. باید در تمام طول بارداری، تجربیات و نگرانی هایتان را با همسرتان قسمت کنید و با او درمیان بگذارید. همسر شما هم دغدغه ها و نگرانی های زیادی دارد. هرچه درمورد این موضوعات بیش تر با هم صحبت کنید، روابط قوی‌تر و احساس بهتری خواهید داشت. اگر نظر و عقیده‌ای در مورد نوع زایمان دارید آن را با همسرتان در میان بگذارید. هرچند در نهایت باید به او اجازه دهید که نوع زایمان را خودش انتخاب کند، ولی بهتر است از احساستان در مورد این موضوع باخبر شود.
دومین باور غلط: مردان، سرپرست‌های ایدئالی برای نوزادان نیستند!
عموما انسان‌های ساده لوح در صدراین باور غلط قرار می‌گیرند. چون معتقدند که مردان نمی‌توانند به نوزاد شیر بدهند یا زایمان کنند و از آن‌جا که قادر به انجام این کارهای اولیه نیستند، پس نمی‌دانند برای نگهداری از فرزندشان دقیقا چه کارهایی باید انجام دهند.
مادر و نوزاد نُه ماه به یکدیگر متصل‌اند، ولی بعد از تولد، فصل تعهد و سرپرستی آغاز می‌شود. وقتی همسرتان مشغول شیردادن یا خواباندن نوزاد نیست؛ می‌توانید با تعویض پوشک، حمام بردن، عوض کردن لباس نوزاد درکار نگهداری او دخیل شوید. مطمئنا هرچه خودتان را بیش‌تر درگیر کنید، کم‌تر احساس نادیده گرفته شدن می‌کنید. هم‌چنین می‌توانید نسبت به توانایی‌هایتان اعتماد به نفس بیش‌تری پیدا کنید.
سومین باور غلط: در نگاه اول عاشق نوزادتان خواهید شد!
نوزادان همیشه بعد از تولد چندان زیبا نیستند؛ این حالت طبیعی است و ناشی از مسیر تکاملی‌ای است که کودک در راه متولد شدن پیموده است. اگر در نگاه اول شیفته نوزادتان نشدید، احساس گناه نکنید. کنترل احساسات سخت است و برای بعضی از پدران و حتی مادران مدتی طول می کشد تا عاشق نوزادشان شونند.
تولد نوزاد تجربه‌ای طولانی و پرتنش است، پس زمان کافی برای به آرامش رسیدن و شناخت شرایط جدید را به خود و خانواده‌تان بدهید. اگر از احساس پشیمانی، ناراحتی مفرط یا افکار صدمه زننده به خودتان یا نوزاد رنج می‌برید، سریعا از یک مشاور یا روان‌شناس کمک بخواهید.
